Korona królów

Zobacz teraz

odc. 250 – Dwa trony

Marzec 1440 r. Narodziny Władysława Pogrobowca komplikują sytuację. Jest już następca tronu. Władysław za namową Oleśnickiego decyduje się przyjąć węgierską koronę, ale nie ożeni się z królową Elżbietą. Kazimierz chce jechać z bratem na Węgry. Bracia są zafascynowani wizją chrześcijańskiej Europy i pokonaniem armii sułtana. Świdrygiełło po zabójstwie Kiejstutowicza szykuje wyprawę na Wilno. Chce być Wielkim Księciem Litwy. Tymczasem Oleśnicki chce wysłać tam królewicza Kazimierza. Lech i Sławoj domagają się od Katarzyny Włodkowej pieniędzy za milczenie i pakują się w kolejne tarapaty. Dostają pieniądze, ale Sławoj jeszcze tego samego dnia ginie z ręki Przemka. Lech z Bdzigostem uciekają z miasta.

odc. 249 – Śmierć w Wilnie, miłość w Sanoku

Marzec 1440 r. Bracia Czartoryscy - Iwan i Aleksander - dokonują zamachu na Zygmunta Kiejstutowicza. Danił próbuje bronić księcia, ale zostaje śmiertelnie ranny. Umiera na rękach Awdokii. Na Wawel przyjeżdżają posłowie węgierscy - z propozycją korony dla Władysława Jagiellończyka. Zaprosił ich Oleśnicki. Król rozmawia z bratem Kazimierzem i chce poczekać na opinię matki. W Sanoku trwa wesele Mszczuja i Doroty. Para młoda dostaje w prezencie ślubnym kozę, która utrudnia noc poślubną. Zofia i Hincza podekscytowani szczęściem młodych, wpadają sobie w ramiona.

odc. 248 – Wyrzuty sumienia

Jesień 1439. Król Władysław Jagiellończyk docenia siłę młodych rycerzy. Sprzeciwia się także Oleśnickiemu, który chce ukarania rodziny Spytka z Melsztyna. Dziersław zostaje starostą chełmińskim. Król zamierza przygotować listę urzędów, które będą mogli objąć młodzi. Zmarł Albrecht II Habsburg. I tron węgierski jest do wzięcia. A jego żona - królowa Elżbieta jest w ciąży. Jadwiga Melsztyńska jest zrozpaczona po śmierci stryja. Widzi codziennie Hinczę, który go zabił. Andrzej Tęczyński wyzywa Hinczę na pojedynek. Na szczęście Mszczuj studzi ich gniew. W Wilnie rozpoczyna się misja Czartoryskich - Aleksandra i Iwana. Mają zabić Zygmunta Kiejstutowicza. W Krakowie Jagna przejmuje karczmę po Kunegundzie. Widzi, że dziadek Lech martwi się brakiem pieniędzy - wpada więc na pomysł. Kradnie mieszek pewnej szlachciance Katarzynie Włodkowej - szefowej mafii fałszerzy i bandy zbójników.

odc. 247 – Grotniki

Maj 1439. Spytek nadal walczy o idee konfederacji, czyli o ograniczenie wpływu Oleśnickiego na rządy w Koronie. Król Władysław Jagiellończyk postanawia, że stanie na czele wojsk królewskich, które ruszą przeciwko Spytkowi. Królowa wysyła Jana Hinczę z tajną misją. Ma spróbować przekonać Spytka do kapitulacji lub pomóc mu uciec za granicę. Niestety w misję Hinczy wkracza Oleśnicki i Spytek ginie z ręki Hinczy - swego przyjaciela. Tymczasem w Krakowie Kunegunda coraz bardziej boi się wyjazdu do Włoch. Bo Giovanni chyba bardziej kocha swoją matkę. Ale okazuje się, że matka Giovanniego nie będzie z nimi mieszkać. Odda im swój dom. Lechowi trudno się wyplątać z fałszerskiego biznesu. Nie ma pieniędzy na oddanie długu, bo Jagna (Malwina Dubowska) za te pieniądze kupiła sobie nową sukienkę.

odc. 246 – Konfederaci

Maj 1439. W Nowym Mieście Korczynie zbiera się szlachta. Naprzeciwko siebie dwa wrogie obozy: Juniores i obóz Oleśnickiego. Juniores oskarżają, że przeciwnicy zgarniają urzędy i że przez nich stracono czeską koronę. Król Władysław próbuje pogodzić strony, niestety bez powodzenia. W końcu opuszcza zgromadzenie. Ale każe Hinczy spróbować powstrzymać zapędy Spytka. Niestety ogłoszenie konfederacji tylko podgrzewa atmosferę i sprawy wymykają się spod kontroli. Konfederaci ruszają pod Grotniki. Tymczasem w Krakowie toczy się śledztwo w sprawie fałszywych monet. Rzeźnik zaczyna wspominać, co kiedyś zrobiono z fałszerzem, a Lech blednie z przerażenia. Sławoj natomiast wcale się nie boi i kupuje sobie nowe ubranie. Nową dwórką królowej zostaje bratanica Spytka - Jadwiga Melsztyńska.

odc. 245 – Rękawiczka

Wiosna 1439. Na zjeździe w Nowym Mieście Korczynie rycerze zamierzają zawiązać konfederację przeciwko Oleśnickiemu. Król Władysław nie wie, czy brać udział w zjeździe. Kazimierz próbuje go buntować przeciwko biskupowi. Oleśnicki obawia się pojechać na zjazd, więc wysyła tam w swoim imieniu Głowacza. Królowej Zofii podoba się idea konfederacji, ale obawia się, że Spytek posunie się za daleko. Rusza na Wawel. Za późno, król już wyruszył z Krakowa. Mszczuj dochodzi do porozumienia z Dorotą, a Dziersław zgadza się na ich ślub! Świdrygiełło i Anna Twerska zaczynają planować zamach na Kiejstutowicza. Lech i Sławoj rozprowadzają w Krakowie fałszywe pieniądze. Przemek zapowiada, że ktoś ważny chce się z nimi spotkać.

ZOBACZ WSZYSTKIE

bohaterowie

bohaterowie

„Korona królów. Jagiellonowie” łączy dramat z historią, miłość z dziejami.
Władców czyni ludźmi, ludzi czyni władcami.

Korona królów

„Korona królów. Jagiellonowie” łączy dramat z historią, miłość z dziejami.
Władców czyni ludźmi, ludzi czyni władcami.

Taka historia...

odc. 36 – Polegać na kimś jak na Zawiszy

odc. 36 – Polegać na kimś jak na Zawiszy

odc. 35 – Kto kogo wykurzy, czyli o Żmudzi, Podolu i Drezdenku

odc. 35 – Kto kogo wykurzy, czyli o Żmudzi, Podolu i Drezdenku

Z kart historii

Poznaj Jagiellonów od kuchni. Królewski jadłospis, a w nim polewki, konfekty i kampust

Poznaj Jagiellonów od kuchni. Królewski jadłospis, a w nim polewki, konfekty i kampust

Władysław Jagiełło zajadał się żurem, ale nie przepadał za jabłkami. Podobnie jak Kazimierz Jagiellończyk czy Zygmunt Stary, zamiast pić miód wolał uraczyć się kielichem wody. Co ciekawe, przedstawiciele największej polskiej dynastii nie posługiwali się widelcami – do jedzenia używali noży, łyżek oraz dłoni, które wycierali w haftowane obrusy. Zobaczcie, jakie potrawy i napoje królowały na stołach za czasów panowania Jagiellonów.

Dziedzice i bękarci – dzieci w średniowieczu

Dziedzice i bękarci – dzieci w średniowieczu

Przez całe średniowiecze (a także epokę nowożytną) dziecko nie było traktowane jak… dziecko. Była to po prostu pomniejszona kopia dorosłego. Nie było ubranek szytych specjalnie dla dzieci, nosiły one stroje dorosłe, niewygodne, nieprzystosowane do ich wieku i temperamentu. Rożnie rozumiano także granice wieku dziecięcego.