Październik 1430. W Wilnie trwają przygotowania do koronacji księcia Witolda, który słabnie w oczach. Świdrygiełło i księżna Anna nie mogą się doczekać jego śmierci. Ale Witold, umierając, przekazuje Jagielle władzę na Litwie. A król kładzie na jego piersiach królewską koronę. Ojcowie Paulini przywożą na Wawel uszkodzony obraz Matki Boskiej. Zofia obiecuje, że będzie czuwać nad jego renowacją. Jakub zrabowanym klejnotem spłaca część długu u Wierzynka. Wybrance serca Dorocie z Rytwian daje piękny naszyjnik z pereł. Ale gdy staje przed obrazem okaleczonej Matki Boskiej, rusza go sumienie. Hincza odkrywa w skrytce Jakuba zrabowane kosztowności i wota. Jest przerażony postępkiem brata.

PŁATNY

Wiosna 1430. Władysław Jagiełło jedzie na Litwę. Godzi się na koronację Witolda. Jadą z nim Aleksandra i Oleśnicki. Hincza wraca z więzienia w Chęcinach, ale jest bardzo słaby. Po wizycie Zofii Jan niespodziewanie dochodzi do siebie. Jakub z Rogowa rusza do klasztoru na Jasną Górę, by zdobyć skarb. Lech i Sławoj, którzy mieli mu towarzyszyć, jednak się wycofują. Petra, węgierski szpieg, odkrywa, że Strasz także jest szpiegiem. Dostaje zlecenie zabicia go. Żona Garncarza Michała, Bogna szarogęsi się w Krakowie. Gdy Garncarz się temu sprzeciwia, dostaje dzbankiem po głowie.

PŁATNY

Wiosna 1430. Zofia odwiedza ciężko chorego Hinczę. Na Wawel przyjeżdża księżna mazowiecka Aleksandra. Królowa nie zdążyła się przebrać i księżna zaczyna coś podejrzewać. Jagiełło dochodzi do konsensusu z Oleśnickim. Wielki Książę Litewski dostanie koronę od polskiego króla. Pojedzie z nim księżna Aleksandra. Jakub z Rogowa ma długi. Zaczyna przysłuchiwać się rozmowie Lecha i Sławoja o jasnogórskich skarbach, których nikt nie pilnuje. Adam Świnka zaczyna podejrzewać Petrę. Witold jest już słaby, ale czeka na swój wielki dzień. Tymczasem Świdrygiełło i Anna czekają na jego śmierć.

Marzec 1430. Hincza jest bardzo słaby, Medyk Hiszpan proponuje zawołać księdza. W Jedlni rozpoczęły się obrady króla z panami polskimi. Jagiełło potwierdza przywileje panów, którzy zgadzają się, żeby Władysław odziedziczył tron po ojcu. Od tej pory żaden szlachcic nie może być uwięziony lub ukarany bez wyroku sądu. Książę Witold jest schorowany i wciąż przeżywa niepowodzenie. Chciał być królem. Księżna Julianna boi się o swój los. Świdrygiełło i jego pozbawiona skrupułów żona Anna już myślą o rządzeniu Litwą. Garncarz próbuje pojednać się z Gretą, ale żona Garncarza, Bogna, nie zamierza rezygnować z męża i wrócić do Biecza.

Lato 1429. W Krakowie trwa proces Henryka Czecha – nadwornego lekarza i astrologa króla Władysława. Jest oskarżony o czary i sprzyjanie husytom. Oleśnicki z Głowaczem sprowadzają świadków oskarżenia. Król wie, że nie wybroni medyka, pertraktuje więc z Oleśnickim złagodzenie kary. Biskup proponuje nowe przywileje dla szlachty. Henryk Czech nie zostanie stracony, lecz zesłany do klasztoru w Koprzywnicy. Honzik pada ofiarą prześladowań husytów i razem z Femką opuszczają Kraków. Jan z Czyżowa przywozi informację z Chęcin, że Hincza jest umierający. Jagiełło lituje się nad więźniem i zgadza się na jego uwolnienie.

Wiosna-lato 1429. Zygmunt Luksemburski jest wściekły, że Polacy zabrali koronę dla Witolda. Henryk Czech zostaje oskarżony o herezję. Doniósł na niego Zbigniew Oleśnicki. Król Władysław nie opuści przyjaciela w potrzebie. Królewna Jadwiga czuje, że niedługo umrze. Jakub z Rogowa zadłuża się u Wierzynka, kupuje kosztowne rękawiczki. To prezent dla Doroty z Rytwian, tymczasem ona jest zainteresowana żonatym Mszczujem. Greta i Garncarz godzą się. Ale Michał zauważa na ulicy pewną kobietę i zaczyna się dziwnie zachowywać.