Wielkanoc 1428. Jagiełło i Zofia próbują poskładać małżeństwo, ale rany są jeszcze świeże. Król oskarżył przecież żonę o niewierność. Strasz, aby nie trafić w ręce kata, chce być polskim szpiegiem w Budzie. Niemira i Sobiesław już po słowie. Ale Niemira przemyślała wszystko i boi się małżeństwa ze starcem. W mieście rozpoczynają się procesje pasyjne. Król, myśląc o Wielkiejnocy, wydaje rozkaz, aby Jan z Czyżowa i Medyk Hiszpan pojechali do Chęcin. Czy Hincza jeszcze żyje?
Wiosna 1428. Niemira postanawia wydać się za bogatego starca. Jej wybrankiem zostaje bednarz Sobiesław. Król wraca na Wawel. Jan z Czyżowa chce się wstawić za Hinczą, a Adam Świnka chce zdemaskować Strasza. Po rozmowie ze Świnką dla króla jest teraz jasne, że oskarżenie Zofii o złe prowadzenie było intrygą Zygmunta Luksemburskiego. Próbuje pogodzić się z żoną. Czy mu się to uda?
Luty 1428. Jan Hincza jest w lochu, w ciężkim więzieniu na zamku w Chęcinach. Jan z Czyżowa obiecuje, że wstawi się u króla za nieszczęsnym więźniem. Zofia zaczyna szukać męża dla Jadwigi. Jagiełło wybacza księciu Witoldowi jego konszachty z Krzyżakami i zgadza się na jego starania o koronę. Dowiaduje się od Witolda, że to Strasz donosił na królową. Lech sugeruje Niemirze, że rozwiązaniem ich problemu byłby jej ślub z bogatym starcem. Zygmunt Luksemburski i Barbara Cylejska planują skłócić Witolda nie tylko z Jagiełłą, ale i z papieżem. Adam Świnka odkrywa, że Strasz jest szpiegiem Luksemburczyka.
Styczeń 1428. Przyjaciele Hinczy, udając zbójów, odbijają go w drodze do twierdzy w Chęcinach. Na ich trop wpada Jan z Czyżowa. Zofia i Jadwiga zawiązują sojusz. Królowa będzie szukać pasierbicy męża. Jagiełło jest nadal w Wilnie. Jego zbrojni przejmują list Witolda do Krzyżaków, w którym w zamian za poparcie w kwestii korony obiecuje im korzystny arbitraż w sprawie granicy z Polską. Pietrek decyduje się wyruszyć z Zawiszą i Samborem na Turków.
Styczeń 1428. Król Władysław żąda, aby królowa przysięgała, że nie zrobiła niczego niemoralnego. Zofia przysięga przed krucyfiksem, a Konstancja Koniecpolska i pięć matron zaświadczają o niewinności królowej. Konstancja jest nie tylko opiekunką królewiczów, ale przede wszystkim szpieguje dla biskupa Oleśnickiego. Siostry Szczukowskie - Kachna i Eliszka mówią królowi, że Hincza zawsze wypatrywał oczy za królową. Jagiełło rozkazuje - oskarżeni o romanse z królową szlachcice mają być zwolnieni, poza Hinczą, który zostaje wysłany do lochów w Chęcinach. Gromek nakrywa Lecha i Niemirę na figlach. Jak siostra szewca to wytłumaczy? I co powie jej brat?
Grudzień 1427. Księżna Aleksandra i biskup Oleśnicki przyjeżdżają do Wilna z radosną wiadomością: królowa urodziła syna! Jagiełło każe Henrykowi Czechowi postawić niemowlęciu horoskop. Proces trwa i królowa Zofia boi się o siebie i synów. Książę Witold zmienia front i przekonuje Jagiełłę, żeby odstąpił od procesu. Szewc jak najszybciej chce wydać siostrę Niemirę za Gromka. Zawisza rekrutuje chętnych do krucjaty tureckiej. Namawia Sambora i Grzymka. Pietrek chce z nimi jechać. Rozmowę słyszy Adam Świnka, który chce napisać poemat o dzielnym rycerzu z Garbowa.
„Korona królów. Jagiellonowie” łączy dramat z historią, miłość z dziejami.
Władców czyni ludźmi, ludzi czyni władcami.
Władysław Jagiełło zajadał się żurem, ale nie przepadał za jabłkami. Podobnie jak Kazimierz Jagiellończyk czy Zygmunt Stary, zamiast pić miód wolał uraczyć się kielichem wody. Co ciekawe, przedstawiciele największej polskiej dynastii nie posługiwali się widelcami – do jedzenia używali noży, łyżek oraz dłoni, które wycierali w haftowane obrusy. Zobaczcie, jakie potrawy i napoje królowały na stołach za czasów panowania Jagiellonów.
Przez całe średniowiecze (a także epokę nowożytną) dziecko nie było traktowane jak… dziecko. Była to po prostu pomniejszona kopia dorosłego. Nie było ubranek szytych specjalnie dla dzieci, nosiły one stroje dorosłe, niewygodne, nieprzystosowane do ich wieku i temperamentu. Rożnie rozumiano także granice wieku dziecięcego.