Korona królów
Maj 1420. Królowa Elżbieta jest chora, ale prosi Jagiełłę, aby pojechał na umówione spotkanie z Witoldem. Król Władysław czuje, że już jej więcej nie zobaczy. Razem ze Świdrygiełłą jadą do Brześcia. W Krakowie natomiast dni radości. Sofia wychodzi za mąż za Sambora, Aydeniz godzi się z katem Bartoszem, a Paweł oświadcza się pięknej wdówce Agacie.
Maj 1420. Królowa Elżbieta jest chora, ale prosi Jagiełłę, aby pojechał na umówione spotkanie z Witoldem. Król Władysław czuje, że już jej więcej nie zobaczy. Razem ze Świdrygiełłą jadą do Brześcia. W Krakowie natomiast dni radości. Sofia wychodzi za mąż za Sambora, Aydeniz godzi się z katem Bartoszem, a Paweł oświadcza się pięknej wdówce Agacie.
1420 rok. Jagiełło nie przyjmuje czeskiej korony. Nie chce narażać się węgierskiemu królowi. A Zygmunt Luksemburski i tak wydaje we Wrocławiu niekorzystny wyrok dla Polski. Kat próbuje recytować Aydeniz miłosne wiersze, ale ta go wyśmiewa. Bartosz idzie za nią do łaźni i wyznaje jej miłość, ale za zasłoną jest Agata. Tym razem obie kobiety zaczynają go bić. Ciołek, dzięki wstawiennictwu królowej, zachowuje głowę, ale zostaje wyrzucony z Wawelu. Na krakowskich uliczkach mieszczanie rzucają w niego zgniłymi warzywami. Mieszka od dwóch miesięcy kątem w karczmie, ale nie ma czym zapłacić. Kunegunda każe mu się wziąć do pracy. Ale jakiej? Przecież on jest szlachcicem. Arunas przywozi z Litwy guślarza Krywe. Może on uratuje Granowską. Guślarz Krywe zaczyna swoje czary - rytuał ozdrowienia. O przyjeździe Litwina dowiaduje się Świdrygiełło i mówi o tym Jastrzębcowi i Oleśnickiemu. We trzech postanawiają nakryć króla na pogańskich obrzędach. Idą do lasu i zamiast króla i królowej spotykają kata i Aydeniz.
1420 rok. Jagiełło nie przyjmuje czeskiej korony. Nie chce narażać się węgierskiemu królowi. A Zygmunt Luksemburski i tak wydaje we Wrocławiu niekorzystny wyrok dla Polski. Kat próbuje recytować Aydeniz miłosne wiersze, ale ta go wyśmiewa. Bartosz idzie za nią do łaźni i wyznaje jej miłość, ale za zasłoną jest Agata. Tym razem obie kobiety zaczynają go bić. Ciołek, dzięki wstawiennictwu królowej, zachowuje głowę, ale zostaje wyrzucony z Wawelu. Na krakowskich uliczkach mieszczanie rzucają w niego zgniłymi warzywami. Mieszka od dwóch miesięcy kątem w karczmie, ale nie ma czym zapłacić. Kunegunda każe mu się wziąć do pracy. Ale jakiej? Przecież on jest szlachcicem. Arunas przywozi z Litwy guślarza Krywe. Może on uratuje Granowską. Guślarz Krywe zaczyna swoje czary - rytuał ozdrowienia. O przyjeździe Litwina dowiaduje się Świdrygiełło i mówi o tym Jastrzębcowi i Oleśnickiemu. We trzech postanawiają nakryć króla na pogańskich obrzędach. Idą do lasu i zamiast króla i królowej spotykają kata i Aydeniz.
Jesień 1419. Władysław nie czuje się najlepiej po rażeniu piorunem, ale bardziej martwi się postępującą chorobą Granowskiej. Szuka ratunku u litewskiego guślarza. Wysyła po niego Arunasa i Sambora. W Pradze umiera Wacław IV. Na Wawel przyjeżdża czeski poseł i w imieniu Czechów proponuje Jagielle koronę. Świdrygiełło próbuje zmusić Ciołka do załatwienia, z Jastrzębcem, tytułu hrabiowskiego dla Jana Pileckiego. Kiedy Ciołek zawodzi, Świdrygiełło wydaje go królowi. Aydeniz jest zazdrosna, że jej mąż kat Bartosz przyglądał się Agacie - wdowie po młynarzu i ukochanej Pawła. Rzuca się na nią i walczące kobiety rozdziela dopiero Femka.
Jesień 1419. Władysław nie czuje się najlepiej po rażeniu piorunem, ale bardziej martwi się postępującą chorobą Granowskiej. Szuka ratunku u litewskiego guślarza. Wysyła po niego Arunasa i Sambora. W Pradze umiera Wacław IV. Na Wawel przyjeżdża czeski poseł i w imieniu Czechów proponuje Jagielle koronę. Świdrygiełło próbuje zmusić Ciołka do załatwienia, z Jastrzębcem, tytułu hrabiowskiego dla Jana Pileckiego. Kiedy Ciołek zawodzi, Świdrygiełło wydaje go królowi. Aydeniz jest zazdrosna, że jej mąż kat Bartosz przyglądał się Agacie - wdowie po młynarzu i ukochanej Pawła. Rzuca się na nią i walczące kobiety rozdziela dopiero Femka.
Sierpień 1419 roku. Król Jagiełło chce się ostatecznie rozprawić z Krzyżakami. Zwołano pospolite ruszenia i szlachta się niecierpliwi. Johann przynosi wieści, że Krzyżacy palą własne wioski. Król Władysław finalnie przyjmuje argumenty Witolda i zawiera z zakonem kolejny rozejm. Świdrygiełło prowadzi śledztwo w sprawie satyry na królową. Książę przesłuchuje żaków Macieja, Pawła i Jaśka. Broni ich Bdzigost, który przekonuje księcia, że żacy są za głupi na napisanie tego typu poezji. Satyrę na pewno napisał ktoś wykształcony, związany z dworem. Oleśnicki odrzuca zarzuty i oddaje stronę satyry podpisaną „Ciołek”. Wróżby Grety nie wszystkim pokazują długie i szczęśliwe życie. Na dłoni królowej nie widać wiele dobrego, ale Greta ją okłamuje mówiąc, że kolejne lata będą spokojne i szczęśliwe. Królowa Elżbieta trafia na twardy opór Jastrzębca w sprawie tytułu hrabiowskiego dla jej syna. Król, po podpisaniu rozejmu, wraca do Krakowa. Sędziwój z Ostroroga tłumaczy Szafrańcowi, że królową Elżbietę zesłał diabeł i czeka ich gniew boży. Jagiełło spada z konia rażony piorunem.
Sierpień 1419 roku. Król Jagiełło chce się ostatecznie rozprawić z Krzyżakami. Zwołano pospolite ruszenia i szlachta się niecierpliwi. Johann przynosi wieści, że Krzyżacy palą własne wioski. Król Władysław finalnie przyjmuje argumenty Witolda i zawiera z zakonem kolejny rozejm. Świdrygiełło prowadzi śledztwo w sprawie satyry na królową. Książę przesłuchuje żaków Macieja, Pawła i Jaśka. Broni ich Bdzigost, który przekonuje księcia, że żacy są za głupi na napisanie tego typu poezji. Satyrę na pewno napisał ktoś wykształcony, związany z dworem. Oleśnicki odrzuca zarzuty i oddaje stronę satyry podpisaną „Ciołek”. Wróżby Grety nie wszystkim pokazują długie i szczęśliwe życie. Na dłoni królowej nie widać wiele dobrego, ale Greta ją okłamuje mówiąc, że kolejne lata będą spokojne i szczęśliwe. Królowa Elżbieta trafia na twardy opór Jastrzębca w sprawie tytułu hrabiowskiego dla jej syna. Król, po podpisaniu rozejmu, wraca do Krakowa. Sędziwój z Ostroroga tłumaczy Szafrańcowi, że królową Elżbietę zesłał diabeł i czeka ich gniew boży. Jagiełło spada z konia rażony piorunem.
Lato 1419. Jan Szafraniec czyta królowi fragmenty paszkwilu na królową Elżbietę. Świdrygiełło obiecuje, że się tym zajmie. Znajdzie autora i wrzuci go do lochu. Ciołek jest przerażony. Próbuje odebrać Oleśnickiemu resztę stron satyry. Przecież na jednej z nich jest jego podpis. Granowska jest przerażona, że o tej satyrze dowiedzą się jej dzieci. Księżna Aleksandra przekonuje ją, że nadanie tytułu hrabiowskiego Janowi Pileckiemu zaboli wrogów królowej. Jagiełło wzywa Jastrzębca i każe mu jak najszybciej przygotować odpowiednie dokumenty. Do Krakowa przyjeżdża syn Granowskiej - Jan Pilecki. Chłopak słyszy satyrę na matkę. Chce ukarać Wesołka, który ją wygłasza, ale dochodzi do bójki. Z kłopotu ratuje go Pietrek. Chłopak, który został giermkiem Sambora, szykuje się na wojnę. Femce się to nie podoba.
Lato 1419. Jan Szafraniec czyta królowi fragmenty paszkwilu na królową Elżbietę. Świdrygiełło obiecuje, że się tym zajmie. Znajdzie autora i wrzuci go do lochu. Ciołek jest przerażony. Próbuje odebrać Oleśnickiemu resztę stron satyry. Przecież na jednej z nich jest jego podpis. Granowska jest przerażona, że o tej satyrze dowiedzą się jej dzieci. Księżna Aleksandra przekonuje ją, że nadanie tytułu hrabiowskiego Janowi Pileckiemu zaboli wrogów królowej. Jagiełło wzywa Jastrzębca i każe mu jak najszybciej przygotować odpowiednie dokumenty. Do Krakowa przyjeżdża syn Granowskiej - Jan Pilecki. Chłopak słyszy satyrę na matkę. Chce ukarać Wesołka, który ją wygłasza, ale dochodzi do bójki. Z kłopotu ratuje go Pietrek. Chłopak, który został giermkiem Sambora, szykuje się na wojnę. Femce się to nie podoba.
Maj 1419 roku. Jagiełło z Zygmuntem Luksemburskim debatują w Koszycach o konflikcie Korony i zakonu. Zygmunt obiecuje, że w przypadku wojny poprze Koronę. Do Koszyc przyjeżdża Świdrygiełło. Księżna Aleksandra podpowiada bardzo samotnej i chorej Granowskiej, jak utrzeć nosa wrogom. Powinna zażądać, dla swego syna Jana, hrabiowskiego tytułu. Ciołek dowiaduje się o pomyśle królowej. Jest oburzony i opowiada o tym Oleśnickiemu, który namawia go do napisania satyry na królową. Oleśnicki zabiera pijanemu Ciołkowi karty satyry, które trafiają między lud i... do uszu królowej. Johann opowiada rycerzom swoją historię. Chciał iść z pielgrzymką do Jerozolimy, ale trafił do tureckiej niewoli. Konstancja przerzuca swój afekt na Mszczuja.
Maj 1419 roku. Jagiełło z Zygmuntem Luksemburskim debatują w Koszycach o konflikcie Korony i zakonu. Zygmunt obiecuje, że w przypadku wojny poprze Koronę. Do Koszyc przyjeżdża Świdrygiełło. Księżna Aleksandra podpowiada bardzo samotnej i chorej Granowskiej, jak utrzeć nosa wrogom. Powinna zażądać, dla swego syna Jana, hrabiowskiego tytułu. Ciołek dowiaduje się o pomyśle królowej. Jest oburzony i opowiada o tym Oleśnickiemu, który namawia go do napisania satyry na królową. Oleśnicki zabiera pijanemu Ciołkowi karty satyry, które trafiają między lud i... do uszu królowej. Johann opowiada rycerzom swoją historię. Chciał iść z pielgrzymką do Jerozolimy, ale trafił do tureckiej niewoli. Konstancja przerzuca swój afekt na Mszczuja.
Wiosna 1419. Jagiełło nie godzi się na papieski arbitraż w konflikcie polsko-krzyżackim, więc Krzyżacy chcą porwać polskiego króla. Jagiełło unika krzyżackiej zasadzki, dzięki informacji od Johanna, który pojawia się po 12 latach. Konstancja jest chora z miłości do Sambora. Mszczuj czuje się coraz bardziej samotny i postanawia pojechać nawracać pogan. Ale wpada w oko Konstancji. Martinus vel Marcin okazuje się oszustem. Zostawił w Bieczu swoją ślubną i w dodatku zabrał jej kosztowności. Paweł przywozi do Krakowa Bognę - jego żonę. Obie oszukane kobiety - Agata i Bogna postanawiają ukarać oszusta.
Wiosna 1419. Jagiełło nie godzi się na papieski arbitraż w konflikcie polsko-krzyżackim, więc Krzyżacy chcą porwać polskiego króla. Jagiełło unika krzyżackiej zasadzki, dzięki informacji od Johanna, który pojawia się po 12 latach. Konstancja jest chora z miłości do Sambora. Mszczuj czuje się coraz bardziej samotny i postanawia pojechać nawracać pogan. Ale wpada w oko Konstancji. Martinus vel Marcin okazuje się oszustem. Zostawił w Bieczu swoją ślubną i w dodatku zabrał jej kosztowności. Paweł przywozi do Krakowa Bognę - jego żonę. Obie oszukane kobiety - Agata i Bogna postanawiają ukarać oszusta.
Jesień 1418. Trwają negocjacje polsko-krzyżackie. Do Wielony przyjeżdża Wielki Mistrz Krzyżacki Michał Kuchmeister. Król Władysław nie godzi się na papieskie mediacje w sporze z zakonem. Elżbieta Granowska czuje się coraz gorzej. Księżna Aleksandra prosi Jagiełłę, by nie pokazywał po sobie, że wie jak poważny jest stan zdrowia jego żony. Książę Witold chce poślubić młodą Juliannę Holszańską. Ale narzeczona jest siostrzenicą jego zmarłej żony, więc musi czekać na papieską dyspensę. Król Władysław postanawia, że biskup udzieli tego ślubu bez czekania na wieści z Rzymu. Kunegunda, Aydeniz i Nieradka bezskutecznie próbują odwieść Agatę od poślubienia Martinusa. W trakcie uroczystości do kościoła wpada Paweł i woła, że zna powód, dla którego to małżeństwo nie może być zawarte.
Jesień 1418. Trwają negocjacje polsko-krzyżackie. Do Wielony przyjeżdża Wielki Mistrz Krzyżacki Michał Kuchmeister. Król Władysław nie godzi się na papieskie mediacje w sporze z zakonem. Elżbieta Granowska czuje się coraz gorzej. Księżna Aleksandra prosi Jagiełłę, by nie pokazywał po sobie, że wie jak poważny jest stan zdrowia jego żony. Książę Witold chce poślubić młodą Juliannę Holszańską. Ale narzeczona jest siostrzenicą jego zmarłej żony, więc musi czekać na papieską dyspensę. Król Władysław postanawia, że biskup udzieli tego ślubu bez czekania na wieści z Rzymu. Kunegunda, Aydeniz i Nieradka bezskutecznie próbują odwieść Agatę od poślubienia Martinusa. W trakcie uroczystości do kościoła wpada Paweł i woła, że zna powód, dla którego to małżeństwo nie może być zawarte.
Jesień 1418. Piotr Szafraniec przywozi wieści o wybuchu powstania na Żmudzi. Buntownicy chcą, aby ich władcą był Świdrygiełło. Na Wawel dociera Zawisza Czarny z listem od papieża i z wieściami, że Świdrygiełło jest na soborze w Konstancji u Zygmunta Luksemburskiego. Jagiełło planuje spotkanie z Witoldem i wielkim mistrzem krzyżackim w Wielonie pod Wilnem. Martinus, korzystając z pomocy Grety i garncarza Michała, zaczyna sprzedawać swoje oryginalne garnki. Niektórzy mówią, że to oszust, a Agata dała już na zapowiedzi. Sofia postanawia wrócić do majątku po mężu i żegna się z Jadwigą. Królewna stara się dzielnie znieść pożegnanie. Femka mówi jej o domniemanym ślubie Konstancji i Sambora. Królowa rozmawia ze swoją dwórką i z Samborem, i wyjaśnia nieporozumienie. Sambor dogania Sofię na trakcie i wyznaje jej miłość.
Jesień 1418. Piotr Szafraniec przywozi wieści o wybuchu powstania na Żmudzi. Buntownicy chcą, aby ich władcą był Świdrygiełło. Na Wawel dociera Zawisza Czarny z listem od papieża i z wieściami, że Świdrygiełło jest na soborze w Konstancji u Zygmunta Luksemburskiego. Jagiełło planuje spotkanie z Witoldem i wielkim mistrzem krzyżackim w Wielonie pod Wilnem. Martinus, korzystając z pomocy Grety i garncarza Michała, zaczyna sprzedawać swoje oryginalne garnki. Niektórzy mówią, że to oszust, a Agata dała już na zapowiedzi. Sofia postanawia wrócić do majątku po mężu i żegna się z Jadwigą. Królewna stara się dzielnie znieść pożegnanie. Femka mówi jej o domniemanym ślubie Konstancji i Sambora. Królowa rozmawia ze swoją dwórką i z Samborem, i wyjaśnia nieporozumienie. Sambor dogania Sofię na trakcie i wyznaje jej miłość.
Na soborze w Konstancji Papież Marcin V potępia satyrę Falkenberga. Jan Falkenberg zostaje ukarany i zamknięty w więzieniu. Do Jagiełły dociera wiadomość o ucieczce księcia Świdrygiełły z twierdzy w Krzemieńcu i zdobyciu przez niego Łucka. W Wilnie umiera Anna Witoldowa. W Krakowie wdowa Agata daje się omamić Martinusowi. Medyk Hiszpan jest pewien, że widział kiedyś w Bieczu Martinusa i jego... żonę. Przyjaciele chcą ją uchronić przed popełnieniem błędu, ale ta przyjmuje oświadczyny. Królowa Elżbieta Granowska ma nową damę dworu, Konstancję, siostrę Szafrańców. Do Sofii dociera źle zrozumiana przez Pietrka informacja o zaręczynach Konstancji z Samborem.
Na soborze w Konstancji Papież Marcin V potępia satyrę Falkenberga. Jan Falkenberg zostaje ukarany i zamknięty w więzieniu. Do Jagiełły dociera wiadomość o ucieczce księcia Świdrygiełły z twierdzy w Krzemieńcu i zdobyciu przez niego Łucka. W Wilnie umiera Anna Witoldowa. W Krakowie wdowa Agata daje się omamić Martinusowi. Medyk Hiszpan jest pewien, że widział kiedyś w Bieczu Martinusa i jego... żonę. Przyjaciele chcą ją uchronić przed popełnieniem błędu, ale ta przyjmuje oświadczyny. Królowa Elżbieta Granowska ma nową damę dworu, Konstancję, siostrę Szafrańców. Do Sofii dociera źle zrozumiana przez Pietrka informacja o zaręczynach Konstancji z Samborem.