9 czerwca 1382 został na żądanie króla Ludwika Węgierskiego mianowany przez papieża arcybiskupem gnieźnieńskim.

Był głową stronnictwa Andegaweńskiego w Polsce i po śmierci Ludwika rozpoczął wprowadzanie na tron polski jego córki Marii oraz jej męża margrabiego brandenburskiego Zygmunta Luksemburskiego. Idąc za ogółem rycerstwa wkrótce porzucił jednak tę kandydaturę. Na zjeździe możnych i szlachty w Sieradzu był jednym z czołowych zwolenników księcia mazowieckiego Siemowita IV i zaproponował jego kandydaturę na króla.