Ulryk von Jungingen urodził się ok. 1360 r. w Hohenfels. Zginął 15 lipca 1410 r. w bitwie pod Grunwaldem. Był następcą swojego brata Konrada jako 26. wielki mistrz zakonu krzyżackiego od 1407 r. do śmierci w bitwie. Nie jest znana data jego wstąpienia do zakonu, jak i data przybycia do Prus. Pierwsza wzmianka o nim pochodzi z 1383, która określa go jako prokuratora.

W 1396 został komturem Bałgi, a później wielkim marszałkiem i komturem Królewca. Po 1398 prowadził trudne negocjacje z duńską królową Małgorzatą I w sprawie sprzedaży jej wyspy Gotlandii, aby skupić się na lądzie, a nie dominacji na Bałtyku.

Od 1407 pełnił funkcję wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego. Według Kroniki Gdańskiej, umierający Konrad von Jungingen miał ostrzegać dostojników krzyżackich przed wyborem swego wojowniczego brata na następcę, nazywając go głupcem. Niemal co roku Ulryk von Jungingen napadał na Litwę, ale udzielał też militarnego wsparcia księciu Witoldowi w kampaniach przeciwko Nowogrodowi i Moskwie. Kontynuował politykę swojego brata zmierzającą do zerwania unii polsko-litewskiej.

Śmierć wielkiego mistrza pod Grunwaldem i bardzo duże straty kadrowe połączone z dużymi obciążeniami finansowymi wynikającymi z późniejszego traktatu pokojowego w Toruniu z 1411 r. stanowiły punkt zwrotny w historii państwa zakonnego.