Mikołaj Trąba herbu Trąby, pierwszy prymas Polski. Urodził się ok. 1358 w Sandomierzu, zmarł 2 grudnia 1422 w Lubicy na Spiszu.

Pełnił bardzo wiele funkcji w królestwie Jagiełły; był arcybiskupem gnieźnieńskim w latach 1412-1422, notariuszem królewskim od 1390 roku, podkanclerzym koronnym w latach 1403–1412, arcybiskupem lwowskim, kanonikiem kapituły w Kaliszu, wcześniej kanonikiem w Gnieźnie, Krakowie, Sandomierzu i Głuszynie.

W 1417 r. sprowadził tytuł prymasa do Polski dla siebie i swoich następców z soboru w Konstancji. Od tego roku każdy arcybiskup gnieźnieński jest nazywany Prymasem Polski.

Doradca Władysława Jagiełły, zwolennik aktywnej polityki antykrzyżackiej. Był świadkiem pokoju w Raciążku w 1404 roku. Jako podkanclerz stał na czele kancelarii królewskiej Jagiełły. Kancelaria ta wydała, datowany w Opatowie na dzień 10 sierpnia 1409 roku, jeden z memoriałów, który przypominał o zasługach Jagiełły w dziele chrystianizacji Litwy i wzywał wszystkich adresatów do nieudzielania pomocy zakonowi krzyżackiemu przeciw chrześcijańskiej Polsce, kontynuującej ten proces. Drugi memoriał, datowany w Wolborzu na 9 września 1409 roku, odpierał zarzuty Krzyżaków przeciw królowi „jakoby przy pomocy pogan chciał wytępić prawdziwą religię Chrystusa”.